Przewodnik do Trylogii Wołyńskiej
Bestialstwo UPA pod Lubomlem na Wołyniu

Z przyjemnością informujemy, że album, nad którym pracowaliśmy przez pół roku, gromadząc stare fotografie z Wołynia i okolic, jest już gotowy. Spośród wielu zdjęć wybraliśmy około 1500 szczególnie istotnych i wartościowych. Zostały one podzielone na działy, w których znalazły się fotografie wraz z opisami. Poniżej przedstawiamy ich tytułową prezentację:

wstęp

Naszym spełnieniem jest to, że Album stał się prawdziwym przewodnikiem po Trylogii Wołyńskiej z bohaterami, ich rodzinami i sąsiedztwem a często- wołyńskim społeczeństwem. Udało nam się przywołać twarze bohaterów i ich przodków z przełomu XIX i XX wieku (czego w śmiałych zamysłach nie było). Kończąc na fotografiach z II wojny światowej, roku 1943- z ludobójstwa i czasu wybawienia- nowego osadnictwa Polaków z Wołynia na Nadbużu chełmskim oraz Pomorzu darłowskim. Prawdę życia naszych bohaterów włożyliśmy w prawdziwe, wołyńskie krajobrazy, dawną architekturę i wszystkie zdarzenia, które towarzyszą im na prezentowanych fotografiach. Zobaczycie Państwo Wołyń którego już nie ma a nawet trudno go opowiedzieć lub opisać. Najdrobniejsze szczegóły które umknęły mi w prozie trzech tomów, dopowiadają o tamtych czasach. Żyją jeszcze ostatni bohaterowie opowiadań. Zobaczą siebie w dzieciństwie lub wczesnej młodości. Ich dzieciom i wnukom będzie to wędrówka w nieznaną przeszłość, do utraconej Ojczyzny, żeby Album miał charakter historyczno literacki, opatrzony jest dokładnymi opisami fotografii oraz dopowiedzianymi tekstami z tzw. "Okienek literackich". Wszystko razem zamknięte w zielone okładki, będzie możliwe do wielokrotnego oglądania uratowanej historii (cząstkowo) dwóch powiatów nad Bugiem: Lubomelskiego i Włodzimierskiego z okazjonalnymi wyprawami naszych bohaterów w dalsze okolice Wołynia.

Czas, kiedy Album trafi do Państwa rąk wydłuża się do końca stycznia 2021 roku. Świąteczne oczekiwanie będzie okazją do nawiązania wspólnych kontaktów, dalszych poszukiwań fotografii i dokumentów- bowiem historia nie kończy się i nie da się w całości zamknąć do żadnego dzieła. Zawsze coś jeszcze pozostanie niedopowiedziane, niezauważone lub odnalezione dzień później. To już praca, być może kolejnym pisarzom, twórcom i historykom. Spełnia się wołyńskie przysłowie "Cierpliwy i kamień ugotuje". Nasza cierpliwość trwała ponad 80 lat (cztery pokolenia odeszły i cztery się urodziły) a pamięć o Wołyniu w naszych sercach jest wciąż żywa. Znaczy to, że nikt i nic, nie jest w stanie wydziedziczyć Wołynian z ich "Ojcowizny- wielowiekowej, naszej, polskiej".

Za to wszystkim którzy dotknęli tajemnic wspólnego dzieła, najserdeczniej dziękujemy.

Wymarzony od lat Wołyński Album- udało nam się złożyć i opisać zawiera 1500 fotografii w tym 90% to fotografie sprzed 1939 roku. Wołyń utracony, którego już nikt nie zobaczy i nie odnajdzie - nawet na zmienionych i sfałszowanych przez ZSRR a obecnie przez Ukrainę map. Zmieniły się krajobrazy. Zaorano drogi. Przepadły w chaszczach lub zostały zniszczone, większość rzymskokatolickich cmentarzy. Nie ma ponad 250 kościołów i klasztorów, a także starych cerkwi unickich(siłą przejętych przez prawosławie moskiewskie po 1863 roku). Można powiedzieć, że z prezentowanych w Albumie fotografii: miejsc, zdarzeń, świątyń, krajobrazów i Ludzi, większość już nie istnieje. Wśród fotografii są bohaterowie Trylogii Wołyńskiej. Jest ich dużo: na przygodnych lub rodzinnych fotografiach, odpustach weselach i pogrzebach. Zważywszy historię i losy "ludzi stamtąd" trzeba przyznać, że pomimo w okresie między wojennym i wcześniej, fotografia była drogą dziedziną sztuki- fotografowano się z chęcią, nie patrząc na koszty. Inteligencja, szczególnie nauczyciele a później (w ostatnich latach wołyńskich) studenci i urzędnicy, chętnie fotografowali architekturę, krajobrazy a nawet kwiaty(azalia pontyjska). Było to boże natchnienie i przeczucie, że jest to jedyne i ostatnie spojrzenie na taki Wołyń, gdzie od wieków żyli Polacy i zachowane dziedzictwo przetrwało do II wojny światowej. Śmiało można powiedzieć, że fotografie ocaliły pamięć setek ludzi których umieściliśmy w Albumie i całą aurę ich życia.

Kierowaliśmy się jedną myślą, żeby nie informować czytelników o osobach które odziedziczyły fotografie po przodkach, znalazły w babcinych skrzyniach po ich śmierci i w sposób świadomy ocaliły. Tylko w nielicznych przypadkach, podaliśmy Zakłady Fotograficzne i właścicieli fotografów-artystów. Rzeczywiście nimi byli. Uważamy Album za wspólne dzieło czterech pokoleń powojennych, które nie z litości ale z szacunku, przekazały mi lub następcom fotografie z Wołynia.

Wszystkim, za wszystko dziękujemy. Pozostało sporo fotografii a teraz zapewne odnajdą się kolejne. Czyje je ktoś ocali- nie wiemy, ale prośba do młodych pokoleń, żeby ich nie niszczyć. To na prawdę ostatnia podróż sentymentalna i romantyczna na stary Wołyń, ojcowiznę przodków i kresową ojczyznę nas wszystkich, którzy mamy wołyńskie korzenie.

xxx

Zostaw swoją ocenę

0 Dzięki

0 Dzięki

a jeśli masz jakieś pytania... napisz

--- formularz kontaktowy ---

xxx

z Wołyńskim ukłonem

Krzysztof Kołtun

autor

xxx