Nie możemy pominąć POMNIKA RZEZI WOŁYŃSKIEJ W DOMOSTAWIE pow. NISKO - na skraju PODKARPACIA. Zamyślenia, spostrzeżenia i rozmowy z dusza - Pielgrzymami, pod łaskawym, rozchmurzonym niebie, po lipcowej ulewie. Wszystko było darem nieba, żebyśmy nie mdleli z żalu i od słońca - w sobotę było 35 C. Deszcz to łzy Męczenników z Wołynia.

- Tłumy Polaków, to nie tylko potomkowie Wołynian - to patrioci i wierzący katolicy - niepogodzeni z niesprawiedliwością "poprawnej polityki" niszczącej naród i historię. Rozmawiali ze sobą, modlili się, tulili dzieci do siebie - płakali, jak żywi katolicy, pod zielonym lasem, białoczerwone flagi - bijące barabany, stroje historyczne, dostojne i pielgrzymie. Manifestacji żywej Polski, nie uznał kościół od wszystkich Kurii - począwszy. Przykre - zakopywali pomordowanych Polaków (nawet kapłanów) Ukraińcy z pogardą - purpuraci wizytowi, pogardzili modlitwą z narodem. Może będą karać księży, wyrzucać z parafii - poniżać, za posługę we Mszy św.? Przykre! Chrystus w otwartym krzyżu, przytulił konające dziecko - a przy ołtarzach - była pustka, nawet cień biskupi nie padł, Chryste, różne masz sługi.

- Tu było rozstaje dróg.
Zaorana wieś- pod grudami,
podeptane polskie kości.
Krzyż widział spędzanych na śmierć.
zachwiał się - pozostał w pamięci.

Krzysztof Kołtun

Którzy byli w Domostawach - jeszcze tam są, nie wrócili duchem, Nie da się prędko odejść od miejsca, gdzie zgięły sie kolana tysięcy Polaków, kapały łzy słone - Po strasznych upałach, na czas długich modlitw, Pan Bóg z lekkich chmur ,postawił nad ludźmi baldachim. Ziemia mokra osychała, pod tysiącami stóp Polaków z całej Polski i zza granicy, Pachniały sosnowe lasy i jak na chutorze, w zaciszu stał KRZYŻ GOLGOTY WOŁYŃSKIEJ. Kazanie zrozumieli Wszyscy.

Zostaw swoją ocenę

0 Dzięki

0 Dzięki

a jeśli masz jakieś pytania... napisz

--- formularz kontaktowy ---

z Wołyńskim ukłonem

Krzysztof Kołtun

autor