Jego rozpiętość tematów , sięga od XIX wieku aż do lata powojennych ( niekiedy) gdy zachodziła potrzeba, podania najnowszych informacji o bohaterach wołyńskich opowiadań. Skupia się na ostatnich latach przed 1939 r. i czasem ludobójstwa w 1943 r. Starałem się z materiałów zebranych od bezpośrednich bohaterów i ich potomków, wybrać najciekawsze wątki. Pokazać ich życie, pracę, talenty, obyczaje, pobożność i siłę ducha Polaków z Wołynia. Od chrzcin w Jankowcach ( gdzie szczęśliwi Stach i Stasia) do dzisiaj żyją w Przystawkach k? Darłowa - poprzez odpusty, jarmarki i wesela. W nich przejawia się zasiedziała, staropolska obyczajowość Wołynia. Wesela, które odbyły się naprawdę i gdzie większość weselników nosi prawdziwe imiona i nazwiska( nie pomijając) imion ulicznych. Wesel było dużo do końca wojny, ale te dwa były ostatnie, tak bogate w zwyczaje – gdy jeszcze nic nie zapowiadało wojny, mordów i ostatecznego wygnania z Ojcowizny. Od Rymacza i Wilczego Przewozu aż po Swojczów, Dominopol i inne wsie i miasteczka – spełniają się opowieści. Starałem się wsłuchiwać w zachwytu opowiadających( czasami dawno) o urodzajach, przyrodzie za Bugiem, lasach, łęgach - używając starych nazw pól, gajówek uroczysk, jezior i bagien - żeby przywołać tamte czasy. Bohaterowie, mówią różnie: w niektórych wsiach czystszym językiem, ale staropolskim w innych gwara dawna a Ukraińcy( Rusini) po chachłacku. Wszystko to po to, żeby oddać jak najwierniej klimat życia tamtej ludności. To nastręcza kłopot w czytaniu, ale ma swój wołyński, kresowy smak. Zadziwiające, że żyją moi bohaterowie kilkunastu opowiadań, mając bez mała sto lat. Ich dzieci i wnukowie i dalsze familie - to reszta niekończących się i rozsianych po Polsce i świecie wołyńskich Rodów.

Spełniło się moje marzenie z młodości, żeby ocalić od zapomnienia tamten magiczny świat i niezwykłych ludzi.

Moje obcowanie często z duchami ich, powodowało, ze przychodzili we śnie, czasami pokazywali swoje twarze, żeby opisać je wiernie i miejsca, których nie widziałem i nikt już nie zobaczy np.: spalone kościoły ,ich wnętrza ,wsie i urokliwe miejsca. Z początku myślałem, że to bajeczność aż nagle, pisząc uprzytamniałem sobie, ze wiem, gdzieś to widziałem – gdzie?...a może we śnie. Modlę się całe Zycie za nich ,więc starali się pomagać i to natychmiastowo. Znaczy to, ze moja ksiązka, spełnia ich pragnienie – żeby los ich ocalić, szczególnie pomordowanych Polaków. To było w mojej naturze , przez ponad 40 lat, ze wypytywałem o ich los, jak wyglądali, jak żyli, co się stało ostatecznie. Widocznie teraz musiałem spełnić ich prośbę i opowiedzieć światu - o nich. Za stronę techniczną pracy, dziękuję Rafałowi Stepczukowi - studentowi z nadbużańskiej rodziny, który nie tylko miał świętą cierpliwość, ale prawidłowo rozumiał najtrudniejsze nazwy, archaizmy i wołyńską gwarę.

Została rzecz najtrudniejsza – pisarzowi. Udokumentowanie Ludzi i wydarzeń, krajobrazów i wołyńskiego życia w fotografiach z opisami, Album, który zapowiadałem wcześniej, będzie się rodził dłużej. Wymaga wielu zapytań potomków – o twarze i czas życia bohaterów. Powtarzają się dziesiątki razy nazwiska, imiona itp. Ponadto zwracam się do wszystkich czytelników, aby zechcieli przesłać ( co tylko maja i mogą) skany w odpowiedniej rozdzielczości i jakości – na nasza poczęte z opisami. Już od teraz gromadzimy dodatkowe fotografie. Pomóżcie! To jedyny zbiorowy pomnik ich życia i śmierci! Podarujemy go potomnym i światu. Koszty wydania albumu to rząd ok. 50 tys. zł, (nie licząc kosztów pracy). Otworzymy listę i wydrukujemy ofiarodawców. Magą nimi być również osoby postronne, miłośnicy Kresów i mojej twórczości ale przede wszystkim liczę na rodziny bohaterów. Bez waszej pomocy nic nie zrobimy, dar wróci w postaci albumu